Dr. Catarina G. Rodrigues, DDS, MSc – Dr. Manuel D. Marques, DDS
50 yaşında bir kadın, gülüş estetiğinden çok memnun olmadığı için özel bir kliniğe başvurdu. Hasta, ön dişlerinin her zaman çapraşık olduğunu, ancak son zamanlarda durumunun oldukça kötüleştiğini belirtti. İlk dış ağız fotoğraflarında sağ merkezi kesicinin aşırı derecede bukkal tarafa eğildiğini ve ayrıca çıkıntılı olduğunu görebiliriz (Şekil 1,2). 
İlk iç ağız fotoğrafları yanlış diş oranlarını ve üst ön dişler arasında birçok boşluğun bulunduğunu ortaya koydu, bu da açıkça gülüş estetiğini bozuyordu (Şekil 2-5). 
Radyografik muayene, 1.1 numaralı dişin kemik desteğinin çok zarar gördüğünü ortaya çıkardı. Ayrıca, klinik olarak II derece hareketlilik tespit ettik (Şekil 6,7).
Doğru bir teşhis sonrasında ve hasta minimal invaziv bir yaklaşım istediği için, şu tedavi planını önerdik: profilaksi, interdental boşlukları yönetmeye ve estetiği iyileştirmeye yardımcı olmak için 1.2, 2.1 ve 2.2 dişlerinde doğrudan kompozit restorasyonlar, 1.1 numaralı dişin çekilmesi ve hemen implant yerleştirilmesi ve hemen yüklenmesi, ve son olarak implant üzerine seramik taç (Şekil 8).
Vakanın doğru bir şekilde planlanması için, hastanın birçok kaydı alındı. İç ve dış ağız fotoğraflarının yanı sıra, tam ark IOS izlenimleri ve CBCT de yapıldı (Şekil 9). 
1.1 numaralı dişin orijinal pozisyonu doğru olmadığı için, bu diş STL dosyasında dijital olarak çıkarıldı ve gelecek implantın pozisyonunu ve boyutunu planlamada yardımcı olmak için doğru pozisyon ve oranlara sahip yeni bir merkezi kesici dijital olarak 3D balmumu modeli yapıldı.t.
Daha sonra – rehberli cerrahi planlamak için özel bir yazılım kullanılarak – ilk taramadan STL dosyaları, 3D balmumu modeli ve CBCT hepsi üst üste bindirildi, böylece planlanan gelecek restorasyona göre implant pozisyonunun planlanmasına izin verildi (Şekil 10).
Cerrahi sırasında, 1.1 numaralı diş, kemiği veya yumuşak dokuları zarar vermemek için travmatik olmayan bir teknik kullanılarak çıkarıldı (Şekil 11,12). 
Bundan sonra, rehberin stabilitesi ve uyumu kontrol edildi, ardından belirli bir delme protokolüne göre rehberli implant yeri hazırlığı yapıldı ve C-Tech rehberli cerrahi kiti kullanıldı (Şekil 13,14). 
Son olarak, implant rehber aracılığıyla yerleştirildi ve bağ dokusu grefti uygulandı (Şekil 15-17). 
Hemen sabitlenen geçici restorasyon, bir titanyum geçici abutment ve hastanın kendi dişi ile yapıldı. Çıkarılan dişin kökü kesildi ve titanyum abutmenta yapıştırılmak üzere hazırlandı. Daha sonra, geçici taç tamamlandı ve parlatıldı (Şekil 18,19).
Bir aylık takip randevusunda, geçici protezin çok iyi iyileştiği ve estetik açıdan yeterli olduğu görüldü. Ayrıca, periapikal röntgende implantın subkrestal pozisyonunu görebiliriz, bu da estetik bölge için idealdir çünkü implant restorasyonunun doğru çıkış profilini sağlar ve uzun vadeli estetik istikrarla yardımcı olur (Şekil 20,21). 
İmplantın osseointegrasyonunu beklerken, 1.2, 2.1 ve 2.2 dişlerinde doğrudan kompozit restorasyonlara devam ettik. Kompozit reçinenin rengini seçtik ve daha sonra kauçuk dam altında doğrudan restorasyonları tamamladık (Şekil 22-24). 
Daha sonra, implant cerrahisinden 3 ay sonra, nihai izlenimlere devam ettik. Laboratuvar teknisyenine geçici taçın kritik ve subkritik konturunun yeniden üretiminde yardımcı olmak için, önce ağızdaki geçici protezi ve daha sonra geçici taçı tek başına taradım (Şekil 25).
Son olarak, implant üzerine vidalı katmanlı zirkonya taç olan nihai restorasyonu teslim ettik (Şekil 26-28).
Hastanın ilk durumu ile son fotoğrafları karşılaştırıldığında, gülüş estetiğinde önemli bir iyileşme olduğunu takdir edebiliriz (Şekil 29-31).
